خودمان را باور داشته باشیم
منبع باورها واندیشه ها، احساسات و رفتارهای ما را می سازند! چرا بسیاری از انسان ها، با وجود موفقیت های فراوان، هرگز از زندگی خود احساس رضایت نمی کنند واز خوشحالی واقعی بی بهره اند؟ خودباوری هرکسی، براساس تصویر ذهنی که از خود دارد، شکل می گیرد. خودباوری مثبت پیش نیاز اعتماد به نفس است. خودباوری مثبت و سالم، عبارت است از این که خود را شایسته و لایق موفقیت ها، شادابی ها، سلامتی ها، خوبی ها، مفید بودن ها، بخشیدن ها و … بدانیم و غلبه بر موانع ها، چالش هاوناهنجاری ها را از آن خود دانسته و بپذیریم که دست یابی به اهداف و آرمان ها، حق طبیعی ماست.
مفهوم خودباوری چیست؟
قبول کنیم که در درون ما، قدرت نامحدود و بی کرانی قرار دارد که به کمک آن می توانیم به آرمان ها و اهداف مان برسیم و قادریم با تکنیک ها و آگاهی های لازم، تصمیم های درست و شایسته بگیریم و….. خودوتوانمندی های مان را باور کنیم تا بتوانیم مثبت اندیشی و سازندگی را جایگزین منفی اندیشی، بدبینی و منفی پنداری خویش کنیم. راه ها و تکنیک هایی که باعث تقویت مثبت پنداری و مثبت اندیشی و ارزشمندی و شایستگی ما میشوند را تقویت کنیم و بپذیریم که توانمندی های مان بسیار بسیار بیش تر از ضعف ها و مشکلات مان است.
وقتی خودباوری ما بالا باشد، قدرت ارتباط ما با خود و دیگران، سازنده و عالی می شود، قدرت انعطاف پذیری ما بسیار بالا می رود؛ در برابر عوامل منفی و مخرب، مقاومت و شایستگی بهتری از خود نشان می دهیم؛ احساس امنیت بیش تری می کنیم؛ قدرت نفوذ و جذابیت ما بالا می رود؛ ارزشمندی و شایستگی خود را بهتر درک می کنیم؛ موانع را با منطق و شرایط بهتری پشت سر می گذاریم و باورها و اعتقادهای درونی خود را صادقانه بیان کرده و با دیگران ارتباط سازنده برقرار می کنیم. در واقع خودپنداری مثبت و سالم به انسان انرژی، انگیزه، موفقیت، جاه طلبی و بزرگ اندیشی می بخشد.
به طور کلی، خودباوری مثبت و سالم، در تکامل و تعالی انسان ها بسیار موثر است و خود پنداری منفی، در بدبختی و سیاه روزی افراد، نقش اصلی را بازی می کند. به عبارت دیگر خود باوری مثبت به ما کمک می کند که بهشتی زندگی کنیم، در حالی که خوباوری منفی ما را به گرداب جهنم واقعی فرو می برد.
خود باوری چه زمانی واقعی است؟
خودباوری یک تجربه ی درونی ست و هر کسی که در اندیشه و احساس خود آن را لمس کند، به خودباوری واقعی دست می یابد. در حالی که بسیاری از انسان ها در طول زندگی خویش، ممکن است در زمینه ی ثروت اندوزی، تحصیل، ازدواج، سیاست، تربیت فرزندان، هنر، ورزش و … به موفقیت های جالبی هم رسیده باشند و مورد تحسین دیگران هم قرار گرفته باشند ولی چون در درون خویش، خود را شایسته، لایق و ارزشمند نمی دانند، از خود باوری مثبت بی بهره اند و زندگی برای شان تقریباً بی معنا، بی محتوا و پوچ است و از رضایتمندی واقعی و شادابی اصیل درونی بی بهره می مانند.
شگفت انگیز است که بدانیم تحسین، تاًیید و حتی ستایش میلیون ها انسان نمی تواند در ما خودباوری واقعی و بالایی را ایجاد کند. البته تمجید و تحسین دیگران به طور موقت، در ما شادی، رضایتمندی و حتی سرخوشی و سرمستی ایجاد می کند و احساس بهتری به وجود می آورد ولی هرگز آرامش، شادابی و رضایت درونی و واقعی را بر ما حاکم نمی سازد. ریشه های خودباوری انسان، به دوران کودکی اش برمی گردد. چگونه تصویر ذهنی کودکان پایه ریزی شده و شکل می گیرد؟ مادر و پدر در ساخت تصویر ذهنی کودک شان چه نقشی دارند؟
براساس تصاویر ذهنی و خود ارزیابی است که ارزش ها و اولویت ها شکل می گیرند و اهداف و آرمان های افراد پایه گذاری می شوند؛ حتی باورها، اندیشه ها، احساس ها و عواطف، رفتار و کردار و هرگونه کنش و واکنش فرد در مقابل رویدادها، با توجه به تصاویر ذهنی او شکل می گیرند. به عبارت دیگر تصاویر ذهنی، خودارزیابی، خودباوری در تمام لحظه ها و جنبه های زندگی، بسیار موثر بوده و موقعیت افراد را در هر شرایط و از هر نظر تحت تاًثیرقرار می دهند.
6 رکن مهم در خودباوری
آگاهانه زیستن: عبارت است از احترام گذاردن به واقعیت ها، بدون طفره رفتن یا انکار کردن آن ها، آمادگی کامل برای انجام کارها، تلاش برای درک مسائلی که بر علایق،ارزش ها و اهداف مان تاًثیر گذارند و آگاهی و شناخت کامل داشتن از دنیای درون و بیرون خود
پذیرفتن خود: به معنای پذیرفتن و آزمودن بدون رد و انکار واقعیت های اندیشه ها، احساسات و عملکردهاست؛ احترام گذاشتن و دلسوزی نسبت به خود، حتی زمانی که بعضی از اعمال یا احساسات مان مورد پسند دیگران نیست و امتناع از قرار گرفتن در ارتباطی متخاصم با خود.
خود مسئولی: درک این واقعیت است که ما خالق گزینش ها و اعمال خود هستیم و باید منبع نهایی کامیابی های خود باشیم و این که هیچ کسی وجود ندارد که به ما خدمت کند و زندگی را برای ما خوب و خوش سازد، برای مان شادمانی به ارمغان آورد و یا به ما خودباوری عطا کند.
آگاهانه زیستن: عبارت است از احترام گذاردن به واقعیت ها، بدون طفره رفتن یا انکار کردن آن ها، آمادگی کامل برای انجام کارها، تلاش برای درک مسائلی که بر علایق،ارزش ها و اهداف مان تاًثیر گذارند و آگاهی و شناخت کامل داشتن از دنیای درون و بیرون خود
پذیرفتن خود: به معنای پذیرفتن و آزمودن بدون رد و انکار واقعیت های اندیشه ها، احساسات و عملکردهاست؛ احترام گذاشتن و دلسوزی نسبت به خود، حتی زمانی که بعضی از اعمال یا احساسات مان مورد پسند دیگران نیست و امتناع از قرار گرفتن در ارتباطی متخاصم با خود.
خود مسئولی: درک این واقعیت است که ما خالق گزینش ها و اعمال خود هستیم و باید منبع نهایی کامیابی های خود باشیم و این که هیچ کسی وجود ندارد که به ما خدمت کند و زندگی را برای ما خوب و خوش سازد، برای مان شادمانی به ارمغان آورد و یا به ما خودباوری عطا کند.